صبح امیدم را تو با کلاغ های سیاهی که میفرستی سیاه کردی...کتمان نکن که آن کلاغ های سیاهی که سیم برق هارا پر میکنند مال تو نیستند...من خودم شنیدم..آن ها با صدای قار قار نکره خود به من گفتند تو آن ها را فرستادی..هر چه آن هارا میپرانم آسمان امیدم تیره تر… ( ادامه متن در لینک بالا )